Anahit Hayrapetyan
(ARMENIA)
Nacida en 1981, en Nagorno Karabaj, poeta, periodista, reportera gráfica. Ordenadores Estudios y fotoperiodismo en Yerevan, medios de comunicación y periodismo en Dinamarca. Poesía Pública en revistas literarias, primer libro en 2002. Taboo, 2005 Premio a la Unión Literatura Escritores de Armenia joven. Periodista y reportera gráfica, trabajando para Eurasianet, sus fotografías aparecen en National Geographic Traveler (Armenia), Newsweek, etc. Ogoniok Premios internacionales importantes de fotografía para su obra.
Pancita
A la mañana muy temprano
con el olor de las sábanas
con el dolor interminable de mis piernas
con el cerebro totalmente nuevo y vacío
y ella durmiendo impasiblemente todavía
me levanto me asomo al balcón como una sonámbula
desnuda
completamente desnuda
las barrenderas limpian las aceras cantando
no sé qué canción antigua
balcón terraza
si alguien decidiera mirar hacia arriba
yo con la panza grande
con las tetas grandes
donde ya se acumula leche
cubiertas de estrías rojas
a causa de estirarse tanto
con los pezones que se muestran
más allá de mi voluntad.
¡Me da lo mismo!
Mis amigas
siempre lo hacen
pechos al aire en la playa
en casa
en el balcón
en la vida
y hasta con la ropa puesta
yo sentía sus pechos
se sacude dentro de mi panza
palpo y adivino piernas manitos
mamá te quiere, gatita,
mamá te adora
quiere que nazcas
para jugar juntas
hace mucho que no juego
mi panza
ordenándola entre mis piernas de alguna manera
me siento frente a la computadora
llantos
amargos
con los pensamientos colgados de las orejas
de mis labios
entre mis manos
trato de escribir el poema de siempre.
Un idioma también es un incendio. 20 poetas de Armenia
Compilación: Mariné Petrossian
Traducción: Alice Ter-Ghevondian
Versión poética y prólogo: Ana Arzoumanian
Alción Editora, 2013.
LA MUNTELE ARARAT
el îşi aducea aminte – când să fi fost? – tânăr,
plin de vise şi de simţire,
călătorea de la erevan mai spre margine
când fu aprins de o imposibilă iubire.
y. charents
pas cu pas urcând pe ararat
fir-ai afurisit fir-ai tu afurisit
pas cu pas mai mult mi se înfundă
sângele meu prin vene te poartă
despre tine scriu cu obstinaţie
de iubit nu iubesc
improvizaţiile lui duke ellington
în camera cu pereţii strâmbi
unde totul miroase a sex
rufele întinse să se usuce
papucii
până şi cafeaua
eu abătută
tristă şi transparentă
atât de lentă, feminină
mi-am văzut mâinile febrile
de parc-aş avea vreo patru ani
dacă zici că sunt rea, tu eşti
tu cu degetele încrucişate la spate
ca dezlegare la minciuni
pe când mă pregăteai pentru tine
eu te omor
încep de la penisul
căruia nu-i plac fecioarele
atoate-cunoscător, atoate-poftitor
intelectual
harnic şi câştigător
întotdeauna ridicat
semănătorul
gata mereu de luptă pe viaţă şi pe moarte
numai şi numai spre binele patriei
înainteeeeee!
ai iubit
hahahaha
încă un număr în clubul zero
în agitaţia mulţimii de melomani
unde toţi ştiu totul despre toţi
de parcă abia ţi-ai aduce aminte numele meu
golul marcat
chiar pe muntele ararat
am iubit
corpul tău scurt îndesat
transpirat
degetele scurte
ochii încrucişaţi
aşa cum am iubit
la fiecare metru al muntelui ararat
multe alte penisuri tăiate
nu te iubesc
cum ciripitul încet ţi se stinge
încă un pas înainte
spre culmea luminoasă
urc şi soarele este cu fiecare pas mai fierbinte
sms-ul pe care mi l-ai trimis
că sunt foarte slabă la ce fund
că burta nu mi se manifestă
că faţa mi-e senină
şi fruntea expresivă
că am ţâţe mici şi simpatice
neatinse de buze şi guri
că pe ea o doreşti, alpinista din mine
fugară, proscrisă,
pierdută, în paragină
singură şi stearpă
că în muzeul viking de mine ţi se face dor
nu mă enervează
că vârful nu se zăreşte
norii s-au lăţit
no să înnebunesc
la patru mii de metri
beau
ceai din zăpadă de pe ararat topită
noroc!
fundul meu a ajuns pe planul al şaptelea
şi nu supără pe nimeni
că nevoile toaletei trebuie împlinite
iar dis-de-dimineaţă
pornesc la drum
înainteeee
spre piscul luminos
prin zăpezile muntelui ararat
următorul pas
fiecare pas puţin mai sus decât cel dinainte
frigul e insuportabil
sângele-n vine îmi duce voios bogatul conţinut de sms-uri
siemens model cincizeci şi doi, furat din vechiul telefon
anahit
scrie
am să-mi pierd minţile
avansând atât de încet
prin zăpezile muntelui
aşa nu mai pot merge
el, juma, se repede
iar eu atât de uşoară că pot să şi zbor
dar îmi simt greutatea tot mai mult
respir greu
abătută
tristă şi transparentă
atât de lentă, feminină
văd în sfârşit piscul
atoate-cunoscător, atoate-poftitor
intelectual
harnic şi câştigător
întotdeauna ridicat
semănătorul
gata mereu de luptă pe viaţă şi pe moarte
numai şi numai spre binele patriei
înainteeeeee!
համար մեկ
երեք ընկերուհիներով հյուղակում ապրում ենք
մեկ էլ փոշու ամպ նկատեցինք
տեսանք բազմահազար ձիավորներ գալիս են դեպի մեզ
փախչելու տեղ կար
աստիճաններով պիտի ներքև վազեինք
հաստատ ոտքերի տակ կտային մեզ
հետ գնացինք հյուղակ
մեզ գրավեցին երեք ձիավոր
ընկերուհիներիս ձիավորները գեղեցկադեմ հաղթանդամ
ինձ բաժին ընկավ ամենագեշը
մի քանի անգամ փորձեցի փախչել
բան դուրս չեկավ
ընկերուհիներս շատ գոհ էին
երջանկություն գտան
ամենագեշը պարզվեց առաջնորդն էր
երբ հասկացա ինչքան է ինձ համար տանջվում
սկսեցի վարանել
փախչել թե մնալ այնուամենայնիվ
համար երկու
ինձնից մի քանի տարի փոքր տղա սիրահարվեց ինձ
ես երկար ժամանակ լուրջ չէի ընդունում
փորձում էի հասկացնել առանց վիրավորելու
վերջը շատ նեղացավ
մի քանի տարուց էլի եկավ
երբ որ մի քանի անգամ մի քանի տարուց հետո վերադարձավ
սկսեցի կասկածել
իսկ եթե իսկապես միգուցե բայցևայնպես այնուամենայնիվ
սատանան տանի պետք է փորձել
համար երեք
ամենակրկնվողը սա է
զանգերը հնչում են
ես մոռացած որ կիսամերկ եմ ու անկոշիկ
խելագարի պես վազում եմ` հանկարծ չուշանամ
հանկարծ չկարծի` չեմ գնալու
հանկարծ չհասնեմ
մայրս հետևիցս քողը բռնած վազում է
կոշիկներս գրկած վազում է
մայրս ինձ հավասար վազում է
ես արագ ոտքերս պոկում եմ
արագ արագ
տեսնում եմ` եկեղեցու պատի տակ հեկեկում է
համար չորս
բոլորին հավաքում եմ շուրջս
ու ասում որ կարող եմ ինձ գետնից պոկել
կենտրոնանում եմ
ու մարմինս իսկապես բարձրանում է
ամեն օր սովորում եմ մի քիչ ավելի վերև
մի քիչ ավելի վերև
թռչունի պես ճիշտ է հնարավոր չի լինի
պետք էլ չի
համար հինգ
իմ պատուհանից քո պատուհան
բան չի մնացել
էդ ճանապարհն էլ կանցնեմ
նվաղում եմ
երբ սկսում ես հանվել
շուտով ֆիլմ նայելու ժամանակն է
տունը կլցվի արհեստական երջանկությամբ
իսկ երջանկությունն այդպես էլ չի գա
ասելիք չունեմ
իմ պատուհանից քո պատուհան
մի պարան կկապեմ
լվացք կփռեմ
ինչ լավ է`
այստեղ երեկոյան պատուհանները չեն ծածկում ծանր վարագույրները
ու նրանց հետևում տեղի ունեցող արարները
լցնում են միայնության ժամերս
նվաղում եմ
երբ սկսում ես հանվել…
համար վեց
սպիտակը շատ է
էնքան շատ որ աչքերս կուրանում են
եղել ա` մթան մեջ գոռացել եմ
չէի պատկերացնում սպիտակից ավելի կվատանամ
բոլորի պատերը սպիտակ են
բոլորի առաստաղները սպիտակ են
բոլորի դռները սպիտակ են
ոտքս առաջ եմ դնում
էն մյուս ոտքս եմ փորձում առաջ դնել
մահճակալից ընկնում եմ
համար յոթ
հերթական թռիչքս է
բոլորը հավաքվել ինձ են նայում
զգում եմ ինչ-որ բան խանգարում է
զգում եմ ինչ-որ բան կիսատ է
ինքս ինձ ասում եմ`
պատկերացրու մենակ ես
պատկերացրու մենակ ես ու սիրելի
պատկերացրու սիրելի ես ու ցանկալի
պատկերացրու ցանկալի ես ու դատարկ
պատկերացրու դատարկ ես ու իմաստուն
կամաց կամաց բարձրանում ես վեր
պատկերացրու գետնից կամաց կամաց բարձրանում ես վեր
համար ութ
չի լինում ա մի հատ կատարինե ա լինում
չի լինում ա մի հատ գրիգոր ա լինում
չի լինում ա մի հատ մամա ա լինում
չի լինում ա մի հատ պապա ա լինում
չի լինում ա մի հատ ականջ ա լինում
մի հատ էլ խոզուկ
վերջ քնեցինք
համար ինը
ամեն օր գլուխս տարուբերելով ասում եմ`
սենց չի կարող շարունակվել
դու պետք է ինձ անընդհատ
ես քեզ սիրում եմ ասես
ես քեզ ամենաշատն եմ սիրում
աչքերիդ մեջ պիտի այրես մի քանի արեգակ
ու բանաստեղծություններ պիտի սովորես անգիր
շեքսպիր պիտի կարդաս ինձ համար շեքս-պիր
աչքերիդ մեջ լցնես մի քանի անձրև
ու լաց պիտի լինես իբր պատահաբար վերջում
ու ես խելակորույս քո գիրկը պիտի ընկնեմ
համար տասը
էդ սաղ հեչ դու էն ասա էսօր օրինակ քանի՞ հատ նոր գերմաներեն բառ ես սովորել
համար տասնմեկ
չի լինում ա մի հատ կատու ա լինում
գնում ա տատիկի տուն
-մամա մամա
իսկ ի՞նչ եղավ կովիկը
-կովիկին կերավ առյուծը
-ինչու՞
-սոված էր
-ես էլ եմ սիրում կովիկ ուտել
համար տասներկու
ապարները լցնում եմ մեքենայի մեջ
տանում թափում աղացը
էլի էլի էլի
միակ կին վարորդը արտադրամասում ես եմ
պղնձա-մոլիբդենա-հողախառը զանգվածը
հիշողություններիս մեծ քանակը հետը խառնած…
այս դաշտերով վազել էի
այս դաշտերում գառներ էի արածացրել
այս դաշտերում սիրել էի
այս դաշտերում ես իմ երազներն էի շաղ տվել
հիմա
դրանք
աղմուկով լցվում են աղացի մեջ
երեխաներս սոված չեն մնա
մերկ եմ
սին ու անպաշտպան
աղացի ատամները
առանց հաշվի առնելու իմ ցանկությունները
խժռում են ինձ
ես մանրանում եմ
դառնալու պարկերում թաղված հարստություն
երեխաներս մնացին առանց մեր
վախ
երեխաներս մնացին անտեր
համար տասներեք
քուրդ երեք ակտիվիստուհիների թաղումն է
պատուհանից տեսնում եմ` ուր որ է կանցնի թափորը
ուշագնաց փնտրում եմ լուսանկարչական սարքս
տեղադրում մոնոպոդի վրա ու կանգնում ամենալավ կետում
չգիտեմ ինչ երկիր է
չգիտեմ որտեղ եմ
չգիտեմ ինչպես այստեղ հասա
մայրս տղայիս ձեռքիցս խլում վազում է ներս
թափորն անցնում է
ես հիշում եմ որ ինչ-որ տեղ արդեն տեսել եմ այս լուսանկարները
լռության միջից հայացքները ինձ են շրջվում
վերջապես ընդունեք հայոց ցեղասպանությունը
գոռում եմ
համար տասնչորս
համար քսանմեկ տրամով գնացինք համար տասնմեկով հետ եկանք
համար տասնհինգ
իսկ դու թաբուն կարդացե՞լ ես
համար տասնչորս կամ երգ ոտքերի մասին
համար տասնվեց
թղթերը դասավորեց պայուսակի մեջ
հագավ կոստյումը
համբուրեց շուրթերս
ու հեռացավ
դանդաղ դուրս իջավ
գլուխը շրջեց աջ շրջեց ձախ
քայլերն ուղղեց դեպի կանգառ
համար տասնյոթ
նրա մարմինը բարակ էր ու սլացիկ
նա բազում երազանքներ ուներ
այն ժամանակ նա ամենասիրունն էր
ու շատ երիտասարդ
նրա մաշկը թարմ էր
ու ձայնը զրնգուն
համար տասնութ
հանկարծ հրդեհ է բռնկվում
երեխաներիս վերցնում եմ ձեռքիս
դեռ բավական հեռու է
կհասցնեմ ինչ-որ բան էլ վերցնել
շվարած շուրջս եմ նայում`
ինչը ինչը ինչն է կարևոր
մայրս արագ-արագ գրքի էջերն է թերթում
ձեռքերը փութալուց դողում են
մայրս արագ-արագ շորերն է քանդում`
երեխաները դուրսը չմրսեն
մայրս արագ-արագ ուտելիք է պատրաստում
նա ամեն ինչ գիտի
ինչ անեմ լուսանկարներիս հետ
ուր խցկեմ բանաստեղծություններս
հրդեհը ահագնորեն մոտենում է
համար տասնինը
չի լինում ա
մի հատ նուֆ-նուֆ ա լինում
նիֆ-նիֆ
նաֆ-նաֆ
գալիս ա ասում բարև
տուկ-տուկ
ասում ա բարև
ու փչում ա
փչում ա
վազում ա ասում ա բարև ու փչում ա
վազում են
փչում ա
համար քսան
No hay comentarios:
Publicar un comentario