NANOR PETROSYAN [15.709] Poeta de Armenia

Nanor Petrosyan 

Poeta armenia nacida en Teherán, 1984.

Desde la independencia de Armenia su familia se instaló en Ereván. Es poeta y actriz de teatro.

varón, llorá tranquilo

si alguien te toma el pelo te protegeré

no soy más un enigma para vos

soy simple, soy como vos

no temas perder tu virilidad

no me golpees

¿no tenés calor así?

ponete la pollera tranquilo

podés equivocarte

es normal

sentate vos primero en el minibús

yo me quedo parada

mi cuerpo se parece al tuyo

y no es más lindo que el tuyo

y si te falta fuerza

decilo en voz alta

Un idioma también es un incendio. 20 poetas de Armenia

Compilación: Mariné Petrossian

Traducción: Alice Ter-Ghevondian

Versión poética y prólogo: Ana Arzoumanian

Alción Editora, 2013.

Un idioma también es un incendio es una antología que reúne a veinte poetas -hombre y mujeres- armenios de distintas generaciones, aunque todos los autores siguen vivos y trabajando en el presente. El libro es más allá de la elección que supone desde luego omisiones, un primer acercamiento a una poesía desconocida en nuestra lengua. Los poetas reunidos pertenecen de cualquier modo a un instante histórico muy preciso y que consiste en el tránsito del período soviético al horizonte democrático actual. Los poemas en general hacen uso de la primera persona y un registro de lo cotidiano como ocurre en este poema de Nanor Petrosyan (1984): 

“y la pereza se resbaló por la cara  

y me aparecieron grandes ojeras 

y me abracé a mi almohada suave y cómoda  

y estiré y encogí mis piernas bajo la manta tibia 

y se extendió mi sangre sin obstáculos por las venas 

y bostecé lentamente por largo tiempo 

y miré por entre mis párpados al reloj 

y por despecho a tus agujas llenas de entusiasmo, 

hoy no iré a trabajar.”

ME QUEDÉ SOLA...

y te deseo
el borracho se sentó
y quiere dinero para un vodka
allá hay hombres
y quieren respuesta
mi lengua se endureció
y quiere agua
fríen papas
y quieren aceite
se levantan puños
y quieren que éstos se vayan
la ceja está estirada
y quiere engañar
el polvo que cubre
no quiere que se lo quite
se encuentra el insecto en un rincón
y no sabes qué quiere
estás frente a mí
y querés acercarte
la televisión está prendida
y quiere una antena nueva
mis labios están apretados
y quieren gritar
el alumno está en el aula
y quiere escaparse
el pene está fuertemente erguido
y quiere una mujer
el actor actúa en el escenario
y quiere aplausos
el cerebro está vacío
y nada quiere
danza entusiasmado
y quiere zapatos cómodos
por fin dieron electricidad
y quieren apagarla
la vejez se ralentiza
y quiere volver atrás
el estómago hace ruido
y quiere alimento
estoy tiritando de frío en la parada del autobús
quiero la estufa a gas que está en mi casa
silba mi teléfono móvil
y quiere cargarse
el nervio de mi mejilla temblequea
y mi rostro no quiere verlo
la vida ha empezado
y me quiere a mí
el pollo asomó la cabeza
y quiere cebo
el dedo levantado arriba
quiere hacer preguntas
el agua corre
y quiere calentarse
el soldado está herido
y quiere morir
el oficinista está sentado
y se quiere ir a casa
el candidato está hablando
y quiere convertirse en dirigente
el policía lo paró
y quiere coima
el niño  está en el jardín de infantes
y quiere a su mamá
el músico sacó un disco
y quiere vender muchas copias
el corazón late fuerte
y quiere descanso
tirada en la arena caliente
quiero cerveza fría
la vendedora mira por la ventana
y quiere una vida interesante
y sí...sueña.

(Traducción: Alice Ter- Ghevondian
Versión poética: Ana Arzoumanian)

Հղումներ հեքիաթներին

հղում 1

Եդեմական ծաղկի առաջ կանգնած

Վերջին թերթիկն է

Որ հեսա հեսա

Պիտի ընկնի ցած

Քաղեմ

Հրեշս դառնա գեղեցկադեմ արքայազն

Պալատներում ոսկեպատ

Ինձ սիրի մինչ ի մահ

Չգիտեմ բայց

Ուզում եմ արդյոք

Այդ ամենին տիրանալ

Թե հրեշիս հետ

Տառապեմ

Թողնեմ ներսից ինձ մի լավ քերի

Որ արդեն թառամեմ`

Վերջին թերթիկի շորոր-օրոր

Ընկնելու սպասումից

Պառավեմ

Հը…?

հղում 2

Ես տեսնում եմ

Աղջկան ձգված առաջ

Ծառի ճյուղից

Պոկելիս` կախված սառույցը

Ու պատկերացնում

Թե ինչպես ա տաքացնում գրկում

Որ տեսիլքները

Ջուր դառնա, հետո` ցամաքի

Վաղվանից նոր <<իսկական>>-ը սկսվի:

(Ոչինչ որ մրսում եմ)

Ես տեսնում եմ

Աղջկան ձգված առաջ

Ծառի ճյուղին,

Որին չի հասնում:

Իմ սայլը դառնում ա դդմիկ:

Ես փողոցում նստած ողբում եմ,

Կոշիկի մի թայը ձեռքիս,

Վաղվանից նոր <<իսկական>>-ը կսկսվի

(Հիմակվանից արդեն իսկ մրսում եմ)

հղում 3

Գայլը փչում է դրսից իմ տնակը` քարե

Ես վախեր չունեմ ներսում,

Բայց դուրս գալս է արգելափակում,

Ինձ` բանտապատում:

-Գայլ, հեռացի’ր,- մեջքս անշարժ դիրքից ոռնում է,

-Ա~րև եմ ուզում,

Ա~րև,

Թմբլիկ մարմինս

Ցեխերում` թավալել

Եղբայրներիս հետ ճղճղոցով

Բակում խաղ անել:

հղում 4

Ասպետը պարզել է առաջ

Գարեջրի շիշը:

Ես ամոթից

Կզակս ուսիս մոտեցրել

Այտերս

Կաս կարմրացրել

Աչքերս

Մազերիս շերտից ներս եմ անցկացրել:

Պարզել է առաջ

Գարեջրի շիշը` ասպետը

Ես ամոթից

Մտածում եմ`

Ոնց վերցնեմ: Թու~

Գետինը բացվեր`

Մեջը մտնեի,

Մենակ թե չիմանար,

Որ ես կռնատ աղջիկն եմ` հեքիաթի: