MARIA PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA [8240]

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Maria Janina, nacida Kossak Bzowska Pawlikowska Jasnorzewska (nació el 24 Noviembre 1891 en Cracovia -POLONIA- y murió el 9 Julio 1945 en Manchester) – Poeta polaca y Dramaturga en el período entreguerras. Laureada con el Laureatka Złotego Wawrzynu Akademickiego Polskiej Akademii Literatury. 

OBRA:

Poesía

Niebieskie migdały, Kraków 1922

Różowa magia. Poezje, Kraków 1924 – z ilustracjami autorki

Pocałunki, Warszawa 1926

dancing. karnet balowy, Warszawa 1927

Wachlarz. Zbiór poezyj dawnych i nowych, Warszawa 1927

Cisza leśna, Warszawa 1928

Paryż, Warszawa 1929

Profil białej damy, Warszawa 1930

Surowy jedwab, Warszawa 1932

Śpiąca załoga, Warszawa 1933

Balet powojów, Warszawa 1935

Krystalizacje, Warszawa 1937

Szkicownik poetycki, Warszawa 1939

Róża i lasy płonące, Londyn 1940

Gołąb ofiarny. Zbiór wierszy, Glasgow 1941

Ostatnie utwory, zebrał i opracował Tymon Terlecki, Londyn 1956 – wydany pośmiertnie zbiór ostatnich utworów poetki

Etiudy wiosenne, Warszawa 1976 – niepublikowane juwenilia

Pocałunki, Warszawa – Rzeszów 2008

Moja siostra poetka, Warszawa 2010 – wybór poezji, także niepublikowanej, dokonany przez Magdalenę Samozwaniec wraz z płytą CD na której Samozwaniec deklamuje 8 wierszy siostry-poetki.

Obra Dramática:

Szofer Archibald. Komedia w 3 aktach, wystawienie: Warszawa, Teatr Mały 1924, druk: "Świat" 1924 (nr. 45-52)

Kochanek Sybilli Thompson. fantazja przyszłości w 3 aktach, wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1926

Egipska pszenica. sztuka w 3 aktach, wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1932

Powrót mamy. Komedia w 3 aktach, wystawienie: Warszawa, Teatr Nowy 1935

Mrówki (myrmeis). sztuka w 3 aktach, wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1936

Rezerwat. Farsa w 3 aktach, wystawienie: TV 1968, druk: "Dialog" 1979/3

Zalotnicy niebiescy. Sztuka w 3 aktach, wystawienie: Warszawa, Teatr Mały 1933, wyd. Kraków 1936

Dowód osobisty. Komedia w 3 aktach, wystawienie: Warszawa, Teatr Nowy 1936

Nagroda literacka. Komedia w 4 aktach, wystawienie: Warszawa, Teatr Nowy 1937

Baba-Dziwo. Tragikomedia w 3 aktach, wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1938, druk: "Dialog" 1966/10

Dewaluacja Klary. Komedia w 3 aktach, wystawienie: Poznań, Teatr Polski 1939

Popielaty welon. Fantazja sceniczna w 9 obrazach, wystawienie: Warszawa, Teatr Narodowy 1939

Biedna młodość, (słuchowisko radiowe) radio 1936

Pani zabija pana, (słuchowisko radiowe) radio 1936

Złowrogi portret, (słuchowisko radiowe) radio 1937.

Alguien triste, un pobre Nadie 

(Smutny Ktoś i biedny Nikt)

Alguien tiene el corazón enfermo 

En este frío tiempo 

                                nocturno... 

Tiembla una vela apagada

una ventisca acecha

                           la chimenea 

Gime, solloza en la oscuridad 

Ese cuyo nombre 

                                    es Nadie 

Alguien está furioso, Alguien está harto 

Nadie llora 

                      la noche 

Mal se siente Alguien, mal se siente Nadie 

En la vastedad... 

                      de la casa 

Nadie toca la flauta 

canta sobre el más allá 

Alguien quiere convertirse en Nadie 

Escucha, sacude la cabeza 

Aparta el arma 

                   Lista, cargada

Un colibrí bailoteando 

(Tańczący koliber)

¿Quién ha agitado, quien ha revuelto todo?

¿De quién han sido esos ordenes, de quién?

Pensamientos reticentes al placer

Enmarañados en fibras de música

¿De que tienes celos, Dios Mío?

Sé, me taparás, de todos modos,

Antes o después, con un gorro denso

Como a un colibrí lanzado al baile

Nube

(Chmura)

En un charco turquesa

Entre las nubes

Soy bella, exacta

una Ninfa

Pero tan cambiante

Como el cielo mismo

Hija del Creativo viento

Esculpida de la nada... 

Monstruosa

Mi pecho crece pesado

Las maravillosas curvas

Se parten, se confunden 

Me disipo 

-Añoro, dolorosamente-

Una nube gris

Que su forma anhela

http://librogenica.blogspot.com.es/search/label/poesia%20polaca

Za miastem...

Za miastem, nad urwiskiem, u brzegu jeziora,
Blaskiem w niebo uderzając ostrym,
Leży ławica miednic i dzbanów blaszanych,
Których dno czas żarłoczny rdzawą szczęką przeżarł,
Jest jakaś duszna poezja
W niedoli tego wybrzeża,
Jak gdyby się choremu śniła Polinezja
I w dysproporcjach rozrosłych
Porzucone skorupy perłorodnych ostryg.




Zraniona gazela

Dusza jest nieulękłą,
że nicość na życie zamienia -
oto zraniona gazela uklękła
z podziwu nad mocą cierpienia...





A gdy przyszedł...

A gdy przyszedł już nareszcie jako prawda, nie jak sen
podścieliła mu pod nogi swoich włosów zwiewny len
przytuliła jego głowę do swej piersi, do swych rąk
by pragnienia nie znał lęku, by czekania nie znał mąk.
Wszystkie róże swych ogrodów gdy dla niego w szczęściu rwie
on porzuca ją na zawsze-bo jej nie mógł wołać w śnie.






Amory

Nagła myśl i możliwość buchająca pieśnią, 
o której sen ostrzegał radosnym półgłosem... 
Zamiast ust, które jeszcze całować się nie śmią 
— papieros, zapalony drugim papierosem.

Zetknięcie ramion w loży lub w głębi karety,
koncentrujące życie w płonącym rękawie! 
Słodkie ognie bengalskie, rozkoszne rakiety, 
i oczy roześmiane w śmiertelnej zabawie.

Shake-hand za długi nieco, a chcący trwać wiecznie, 
i odpychanie ludzi: nie mówcie! nie radźcie!
i słowa, drżące, wdzięczne, niepotrzebne, śmieszne, 
jak koronki i wstążki na przecudnym akcie.