jueves, 5 de septiembre de 2013

MUSTAFA STITOU [10.466]


Mustafa Stitou

Mustafa Stitou (Tetuán, 20 de octubre 1974 ) es un poeta marroquí - holandés.

Stitou nació en Marruecos, pero se crió en Lelystad. En 1993 estudia en Amsterdam historia y filosofía. 

OBRA:

1994 - Mijn vormen
1998 - Mijn gedichten
2003 - Varkensroze ansichten
2013 - Tempel

PREMIOS:

1992 - El Hizjra-Literatuurprijs voor Twee gedichten over bijna-doden
2004 - Jan Campert-prijs voor Varkensroze ansichten
2004 - VSB Poëzieprijs voor Varkensroze ansichten




Misterio

1

Un destartalado muro en medio de la plaza,
que según los matarifes data del siglo octavo;
junto a este muro brindaron los primeros conversos
su primera ofrenda formal para celebrar la matanza.

El bellísimo degolladero (con elementos art nouveau) fue construido
por una pudiente familia francesa a comienzos del siglo veinte,
cuando el matadero se hallaba a las afueras del centro administrativo.
Desde que se fue el antiguo colono, hace unos cincuenta años,
han pasado muchas cosas, el centro se ensanchó,
la población de la ciudad se multiplicó
pero el matadero sigue allí.

Un gobierno local con un poquito de visión reformaría
el bello matadero (dejando tal cual la pequeña ruina)
para reconvertirlo, por ejemplo, en un museo,
de forma que al menos una parte de los objetos excavados
por arqueólogos americanos no se llevaría en barco
sino que encontraría aquí mismo un bonito destino.

2

Un museo así sería todo un progreso, pues son escenas 
macabras, esos oxidados contenedores con rejas cargados
de inocentes reses puras, que entre ultramarinos y cibercafés
se dirigen rechinando al matadero.

Algunos días, como un fanal sobre el centro,
el nauseabundo olor de sangre. El desesperado mugido
de una vaca que de pronto parece comprender qué es
lo que le aguarda. Perros salvajes
vagando por las calles comerciales.

Un matarife con bata blanca embadurnada en sangre
y botas embadurnadas en sangre, jadeando pero inabordable, 
empujando en medio de la gente que recorre callada las tiendas
una carretilla llena de entrañas – 
no favorece en absoluto al turismo de masas,
que es lo que tendrá que potenciar esta región
si quiere salir adelante.

En verdad, es un misterio que no se tomen medidas.
Uno casi creería que el gobierno está hechizado
y que cada nueva generación se deja encantar
por aquel sagrado murete, por una ruina de nada.

Übersetzung: Traducción al castellano: Ronald Brouwer




MYSTERIE

1

Een afgebrokkeld muurtje centraal op het plein
dateert volgens de slachters uit de achtste eeuw;
op de plaats van het muurtje brachten de eerste bekeerlingen
ter gelegenheid van het slachtfeest hun eerste correcte offer.

De prachtige slachtzaal (Jugendstil-elementen) is door een rijke
Franse familie gebouwd aan het begin van de twintigste eeuw;
het slachthuis bevond zich toen net buiten het administratieve centrum.
Sinds het vertrek van de oude kolonisator zo’n vijftig jaar geleden
is er veel gebeurd, het centrum is enorm uitgedijd,
de stadsbevolking verzoveelvoudigd
maar het slachthuis staat er nog steeds.

Een stadsbestuur met een beetje visie zou het prachtige
slachthuis kunnen verbouwen (de kleine ruïne blijft intact)
en vervolgens omdopen tot museum bijvoorbeeld,
zodat tenminste een deel van de door Amerikaanse
archeologen opgediepte voorwerpen niet hoeft verscheept
maar híer een mooi heenkomen vindt.



2

Een museum zou een hele vooruitgang betekenen want
het zijn macabere taferelen, de getraliede roestbakken beladen
met nietsvermoedend rein vee, langs kruideniers en internetcafés
knetterend naar het slachthuis onderweg.

Op sommige dagen als een stolp op het centrum
de weeë geur van bloed. Het desperate geloei
van een koe die ineens lijkt te begrijpen wat haar
te wachten staat. Wilde honden
zwervend door de winkelstraten.

Een slachter in bloedbesmeurde witte jas en
bloedbesmeurde lieslaarzen, puffend maar ongenaakbaar
langs zwijgend winkelend publiek een kruiwagen voor zich uit
duwend, volgeladen met ingewanden –
geenszins bevorderlijk voor massatoerisme,
waar deze streek het toch echt van zal moeten hebben
wil het hier ooit wat worden.

Werkelijk, een mysterie dat er niet wordt ingegrepen.
Je zou haast gaan geloven dat het bestuur behekst is
en elke nieuwe generatie opnieuw in de ban raakt
van een geheiligd muurtje, een ruïne van niks.

© 2003 Mustafa Stitou
De: Varkensroze ansichten
Publicado en:: 2003, De Bezige Bij







Antepasados, vecinos de abajo

Algunos antepasados, sabemos, soñaron con Dios
y de ahí surgió nuestro mundo de cosas finitas.
Fueron aquellos que sacrificaron un hijo a algo todopoderoso
e invisible.
También sabemos que algunos perros…
que algunos hombres al cabo de un tiempo se van pareciendo
a su animal de compañía. A veces
resulta grotesco, a menudo pasa desapercibido.
Mis vecinos de abajo, casualmente una pareja sin hijos, suelen
recoger mis recados y me preguntan susurrando
si no me molestan o si hay algo en lo que puedan
                                                                       ayudarme.
Otros antepasados no sabían qué hacer con la muerte,
ni tampoco con el nacimiento, veían en un niño recién nacido
a un antepasado difunto. Desde entonces, la confusa fe 
que fundaron sigue vagando por nuestros genes;
mis vecinos de abajo me han confesado que se reencarnarán y quieren 
reencarnarse en una especie animal con formas suaves, como abejas.

Übersetzung: Traducción al castellano: Ronald Brouwer




VOORVADEREN, ONDERBUREN

Sommige voorvaderen, weten we, hebben God gedroomd
en daaruit is voortgekomen onze wereld van eindige dingen.
Zij waren het die ooit een kind offerden aan iets almachtigs
en onzichtbaars.
We weten ook dat sommige honden –
Dat sommige mensen gaan lijken op hun huisdier
na verloop van tijd. Soms
een grotesk gezicht, meestal blijft het onopgemerkt.
Mijn onderburen, een kinderloos stel toevallig, nemen
mijn boodschappen altijd aan en vragen mij fluisterend
of zij mij niet tot last zijn en soms ergens mee kunnen
     helpen.
Andere voorvaderen wisten zich met de dood geen raad
en met geboorte evenmin,zij zagen in een pasgeboren kind
een gestorven voorvader. En het verwarde geloof dat
zij stichtten spookt sindsdien door onze genen;
mijn onderburen hebben mij toevertrouwd te zullen en willen
reïncarneren in een diersoort met zachte zeden, in bijen.

© 2003 Mustafa Stitou
De: Varkensroze ansichten
Publicado en:: 2003, De Bezige Bij




Lengua materna

krksh
   krksh
krkshkrksh
krksh
(Ovejas, ovejas, ¿venís?)

(Cabras, cabras, ¿venís?)
gtshgtsh
gtshgtshgtshgtsh
   gtsh
gtsh
gtshgtshgtshgtsh

(¿Vienes, vaca?) haash
haashhaash
haash
haash

(Gata) bshbsh
   bshbsh
bsh
bshbshbsh

(Le pedía al perro
suéltalo vete
le chillaba)
¡e-deb!
¡e-deb-e-deb!
¡e-deb!

Übersetzung: Traducción al castellano: Ronald Brouwer




MOEDERTAAL

krksh
   krksh
krkshkrksh
krksh
(Ooien, ooien komen jullie?)

(geiten, geiten komen jullie?)
gtshgtsh
gtshgtshgtshgtsh
   gtsh
gtshgtshgtshgtsh

(Kom je, koe?) haash
haashhaash
haash
haash

(Poes) bshbsh
   bshbsh
bsh
bshbshbsh

(Verlangde ze van de hond
laat los loop weg
snerpte ze)
è-dèb!
   è-dèb-èdèb!
è-dèb!

© 2003 Mustafa Stitou
De: Varkensroze ansichten 
Publicado en:: 2003, De Bezige Bij







Anton

A la izquierda, una esbelta diosa de pelo dorado,
que no se dignaba a mirarme.
Pero me daba igual: desde el once de septiembre,
los árabes no somos demasiado
                                           populares. A la derecha,
una pareja; ella, una giganta, la cara picada,
un elegante vestido de terciopelo morado, que tenía 
su aquel. Así que, en cuanto su compañero se retiró,
entablamos conversación; trabajaba, me contó,
en una agencia de cásting; esa tarde había
seleccionado para una nueva serie holandesa
                                           a unos fascistas*.
Ay, mi novia judía y yo, 
se ve cómo juntos nos hacemos mayores y más gordos,
encontramos cada vez más placer en comer
y dormir. Cuando el compañero volvió,
le besó el hombro desnudo mientras
me miraba fijamente. La delgada rubia
a mi izquierda –ahora lo noté– llevaba atrás en la nuca,
a todo lo ancho, un tatuaje:
                                           Anton
ponía,
caligrafiado, entre
dos corazones.

* Seguidores del NSB, el Movimiento Nacionalsocialista Holandés,
   fundado en 1931 por Anton Mussert (N.d.T).

Übersetzung: Traducción al castellano: Ronald Brouwer







ANTON

Links een tenger en goudblond godinnetje
keurde me geen blik waardig.
Maar het deed me niets: sinds elf september
ligt een Arabier nu eenmaal slecht
   in de markt. Rechts
een stelletje; zij, reuzin, pokdalige kop,
paarsfluwelen avondjurk, ik vond het
wel wat hebben. Dus toen haar vriend even verdween
raakten we in gesprek; ze werkte, vertelde ze,
voor een castingbureau; die middag had ze,
voor een nieuwe Nederlandse dramaserie,
   NSB’ers gecast.
ach, mijn joodse verloofde en ik,
zienderogen worden we ouder en dikker samen,
scheppen steeds meer behagen in eten
en slapen. Toen haar vriend weer opdook
kuste hij haar blote schouder en keek mij
ondertussen strak aan. De slanke blondine
links van mij, zag ik nu, had op de achterkant van haar nek,
over de volle breedte, een tatoeage:
         Anton
stond er,
in schoonschrift, tussen
twee hartjes in.

© 2003 Mustafa Stitou
De: Varkensroze ansichten
Publicado en:: 2003, De Bezige Bij





Afirmaciones

Puedo dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo
tengo una polla suave y amor de sobra en esta pechuga

ahora ya no temo tu ira padre ya no la temo
tu ira padre tu ira es de turbia naturaleza

lo oculto no es lo oculto padre
es el resplandor sobre los animales hombres cosas
así que ¿para qué rezar arrodillado
si el rezo soy yo mismo?

puedo dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo
tengo una polla suave y amor de sobra en esta pechuga

nietzsche se lamentaba por lo que destruyó y enloqueció
darwin en su vejez se convirtió en una máquina yo tengo 
una polla suave y amor de sobra en esta pechuga puedo
dejar de fumar y aunque no lo consiga 
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo

adiós maestros errados de antaño cultivo una barriga
en la que mañana tatuaré el uno corintios trece
sobre la caridad versículo cuatro cinco seis y siete

puedo dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo
tengo una polla suave y amor de sobra en esta pechuga

del mundo no me puedo caer pues siempre me recoge
mi extraña madre

cuando miro a los ojos de mi novia judía
las mariposas entran y salen revoloteando de mi boca

puedo dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo

puedo dejar de fumar no será un fracaso
desolador como la televisión estatal libanesa

no es un fracaso soy un hecho biológico
pero puedo masturbarme
masturbarme por nostalgia y aún dibujo
como dibujaba cuando tenía siete inviernos

puedo dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero a mí mismo no estoy gordo ni bajo ni orondo

no es un fracaso ser un cuerpo finito
esta tarde en el tranvía
vi a un niño
con cabeza de emperador romano

adiós maestros errados de antaño no es un fracaso
tengo una polla suave y amor de sobra en esta pechuga

amor
de sobra

puedo dejar de dejar de fumar y aunque no lo consiga
me quiero mí mismo estoy gordo
soy bajo
estoy orondo

Übersetzung: Traducción al castellano: Ronald Brouwer



AFFIRMATIES

Ik kan stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond
ik heb een zachte pik zat liefde in mijn kippenborst

niet langer vrees ik uw toorn vader ik vrees niet
langer uw toorn vader uw toorn is natuurtroebel

het verborgene is het verborgene niet vader
het is de schittering over dieren mensen dingen
dus waarom knielend bidden
wanneer ikzelf het gebed ben?

ik kan stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond
ik heb een zachte pik zat liefde in mijn kippenborst

nietzsche treurde om wat hij vernielde en werd waanzinnig
darwin werd een machine op zijn oude dag ik heb
een zachte pik zat liefde in mijn kippenborst ik kan
stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond

vaarwel dwaalleraren van weleer ik kweek een buik
waarop ik morgen tatoeëer een korinthiërs dertien
uitnemendheid der liefde vers vier vijf zes en zeven

ik kan stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond
ik heb een zachte pik zat liefde in mijn kippenborst

uit de wereld kan ik niet vallen altijd raapt mijn
vreemde moeder mij op

kijk ik in de ogen van mijn joodse verloofde
fladderen er vlinders in en uit mijn mond

ik kan stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond

ik kan stoppen met roken het is geen fiasco
troosteloos als libische staatstelevisie

het is geen fiasco ik ben een biologisch feit
maar ik kan masturberen
masturberen uit nostalgie en ik teken
zoals ik tekende zeven winters oud

ik kan stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben niet dik niet klein niet rond

het is geen fiasco dat ik eindig lichaam ben
vanmiddag zag ik in de tram
een kind
met een romeinsekeizerkop

vaarwel dwaalleraren van weleer het is geen fiasco
ik heb een zachte pik zat liefde in mijn kippenborst

zat
liefde

ik kan stoppen met stoppen met roken en ook als het niet lukt
ik hou van mezelf ik ben dik
ik ben klein
ik ben rond

© 2003 Mustafa Stitou
De: Varkensroze ansichten
Publicado en:: 2003, De Bezige Bij







No hay comentarios:

Publicar un comentario