JAZRA KHALEED [10.453]

Jazra Khaleed 

Nacida en Chechenia en 1979, vive en la actualidad en Atenas y escribe exclusivamente en griego. Él es uno de los primeros de una nueva generación de escritores griegos que han nacido fuera de las fronteras de Grecia, con raíces en otras culturas e idiomas, aportando nuevas ideas, las direcciones, y los ritmos de la poesía griega. Khaleed es poeta y boxeador desde Atenas dura centro de la ciudad, y su poesía es una denuncia de todo lo que es justo e injusto en Grecia de hoy. Durante miles de años Grecia ha enviado a sus ciudadanos como inmigrantes a los cuatro rincones del mundo, pero en la última década se ha convertido por primera vez en su historia un imán atrayente para la inmigración de África y el Medio Oriente. Decenas de miles de kurdos, los somalíes, iraquíes, paquistaníes y afganos que viven en condiciones difíciles, incluso desesperada, en los barrios pobres atenienses. Como Khaleed dice en su poema "Autorretrato": "Escribo en nombre de todos los vagabundos, indigentes descalzos, / los que son pasado."

TOQUE DE QUEDA

En un monopatín

atravieso la ciudad 

policías, coche-patrullas por todos lados

soldados en cada esquina

trato de evadir las cámaras de vigilancia

desde los capiteles me miran como los ojos de Dios

por detrás de ventanas con cortinas

los hombres de la casa 

están mirando las noticias de las ocho y asegurando sus puertas

odian lo que es diferente

aman la seguridad

la humanidad esta muerta sin ellos

temen cada contacto, aun el contacto visual

Las calles vacías

tiendas cerradas

teléfonos muertos

otra noche de terror

yo busco razón

no me preguntes quien soy

todos mis héroes están muertos

no veo ni los arboles ni la madera

solo antenas y calles

si pudiese contener todos los amaneceres del mundo en mis manos

no sabría que hacer con toda esa luz

y aun así nunca mate a a nadie por un poco de gas natural

o un campo de golf

Toque de queda

Una noche blanca en Atenas

Me apresuro en mi monopatín

una pistola en mi templo

otra noche traiciona a sus niños

música a todo volumen desde las celdas de la policía

el amor ha abandonado esta ciudad

dejando detrás solo basura y soldados

si hubiera vivido en los “veintes” hubiera sido un minero comunista

pero este es el siglo veintiuno

a las ratas les encantan los laberintos - y dulce Señor Jesús

Primero se llevaron a los musulmanes

luego a los anarquistas

aquellos quienes odian este mundo

mi tiempo hace tiempo que paso

me transformo en un duende

atravieso la ciudad en un monopatín

desnudo

con los pasadores flojos

me vuelvo invisible

camera de vigilancia o pistola - una de ellas me matara

hay un camino, pero no libertad

Toque de queda

Una noche blanca en Atenas

Übersetzung: Traducción de Erick Paiva-Nouchi

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Πάνω σε ένα σκεϊτ

διασχίζω την πόλη

Παντού περιπολικά και ζητάδες

Στρατιώτες σε κάθε γωνία

Προσπαθώ να αποφύγω τις κάμερες 

Με κοιτάνε σαν το θεό από το καμπαναριό

Νοικοκυραίοι πίσω από κουρτίνες

βλέπουν τις ειδήσεις των οχτώ και κλειδώνουν τις πόρτες

Μισούνε το Άλλο

Λατρεύουν την ασφάλεια

Ο άνθρωπος είναι νεκρός μέσα τους

Φοβούνται κάθε επαφή, έστω και με τα μάτια

Οι δρόμοι ερημωμένοι

τα μαγαζιά κλειστά

τα τηλέφωνα νεκρά

Άλλη μια νύχτα γεμάτη φόβο

Ψάχνω ένα σκοπό

Μη ρωτάς ποιος είμαι

Οι ήρωές μου είναι όλοι νεκροί

Δεν βλέπω ούτε το δέντρο ούτε το δάσος

Μόνο κεραίες και εμπορικά κέντρα

Αν είχα στα χέρια μου όλες τις ανατολές του κόσμου

δε θα ήξερα τι να το κάνω όλο αυτό το φως

Μα πάλι, εγώ δεν σκότωσα ποτέ για λίγο φυσικό αέριο 

ή για ένα γήπεδο γκολφ

Απαγόρευση κυκλοφορίας

Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

Τρέχω πάνω σε ένα σκεϊτ

Mε το πιστόλι στον κρόταφο

Άλλη μια νύχτα προδίδει τα παιδιά της

Από τα κρατητήρια ακούγεται μουσική στο τέρμα

Η αγάπη έφυγε από αυτή την πόλη

Άφησε πίσω της μόνο σκουπίδια και στρατιώτες

Αν ζούσα στην δεκαετία του ’20, θα ήμουν κομμουνιστής ανθρακωρύχος

Μα είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα

Τα ποντίκια λατρεύουν τον λαβύρινθο - και τον καλό Χριστούλη

Πρώτα πήρανε τους μουσουλμάνους

Τους αναρχικούς

Όσες εχθρεύονται αυτόν τον κόσμο

Εμένα ο καιρός μου έχει περάσει προ πολλού

Γίνομαι αερικό

Διασχίζω την πόλη πάνω σε ένα σκεϊτ

Γυμνός

Με τα κορδόνια λυμένα

Γίνομαι αόρατος

Κάμερες ή όπλα, ένα από τα δύο θα με σκοτώσει

Υπάρχει ένας δρόμος, αλλά δεν υπάρχει ελευθερία

Απαγόρευση κυκλοφορίας

Μια λευκή νύχτα στην Αθήνα

© Jazra Khaleed

Publicado en:: , unpublished

MENSES

Du sagst:

„In meinen Eierstöcken berge ich

Verben,

Winkel,

Sperma tropfende Zungen.“

Durchbrechung deines Zyklus gelungen

Hab blutig riechende Reime gesungen

Hab keine Poesie der Straße gespien

Hab Liebhaber-Wörter geboren, aus ihnen 

perlt ganz langsam Blut 

Bei mir Ode, bei dir Periode

In Mondmonaten zähl ich den Vers

In Vollmondnächten dichte ich kontrovers

Bei Ebbe bin ich guter Hoffnung,

Der stampfende Kolben könne Wörter gebären

Zieh dich raus, bevor der Vers ejakuliert

Bevor er endet mit männlicher Hebung.

Blutest du, geh ich nicht auf die Jagd

Töten Soldaten Kinder, tauch ich meine Zunge messerscharf

In den Monatsfluss.

Übersetzung: Aus dem Griechischen von Michaela Prinzinger

EMMHNA

Μου λες: 

«Στις ωοθήκες μου κρύβω 

ρήματα, 

γωνίες,

γλώσσες που στάζουν σπέρμα»

Εγώ κόβω τον κύκλο σου κάθετα

Γράφω ρίμες που μυρίζουν αίμα

Δε φτύνω ποίηση του δρόμου

Γεννάω λέξεις εραστές που ματώνουν

με το πέρασμα του χρόνου

Μαζί σου ζω την ποίηση σαν έμμηνη ρήση

Μετρώ τους στίχους σε φεγγάρια

Τα βράδια με πανσέληνο γράφω στα σκοτάδια

Την άμπωτη προσμένω λέξεις να γεννήσει

Το έμβολο εν κινήσει

Τραβήξου πριν ο στίχος χύσει

Πριν γίνει αρσενικός

Όταν εσύ ματώνεις, εγώ δε βγαίνω για κυνήγι

Την ώρα που στρατιώτες σκοτώνουνε παιδιά

Στα έμμηνα βουτώ της γλώσσας το λεπίδι

© Jazra Khaleed