LUCÍA NOVAS GARRIDO [15.917]

Lucía Novas Garrido

Nace en Bueu, Pontevedra en octubre de 1979, es una escritora gallega.

Licenciada en Filología Gallega por la Universidad de Vigo. Ejerce como profesora de Lingua e Literatura Galega. Escritora xa na adolescencia, gañou diversos premios de poesía, e ten participado en diversos volumes colectivos. Colabora con poemas seus en revistas como Grial, PolpA, Casa da Gramática, Madrygal. Revista de Estudios Gallegos, O Ollo Público e Escrita Contemporánea.

Obra

Poesía

Epiderme de estío , 2001 , Espiral Maior .

Neve, 2010, Espiral Maior.

Obras colectivas 

Premio 1998 de relato e poesía da Universidade de Vigo , 1998 , Xerais .

Premio 1999 de relato, poesía e teatro da Universidade de Vigo , 1999 , Xerais.

Premio 2000 de relato, poesía e teatro da Universidade de Vigo , 2000 , Xerais.

Premio 2001 de relato, poesía e teatro da Universidade de Vigo , 2001, Xerais.

XVI Festival da Poesia no Condado. Outro mundo é posível , 2002 , SCD Condado.

O trazo aberto. Poesías e debuxos , 2002, Deputación de Pontevedra .

Negra sombra. Intervención poética contra a marea negra , 2003 , Espiral Maior.

Uxío Novoneyra . A emoción da Terra , 2004 , Asociación de Escritores en Lingua Galega

Das sonorosas cordas , 2005 , Eneida.

Escrita Contemporánea, Homenaxe a Ánxel Casal , 2005, AELG .

Cartafol poético para Alexandre Bóveda , 2006 , Espiral Maior.

Poetízate. Antoloxía da poesía galega , 2006, Xerais.

Bernardino Graña . Homenaxe no 75 aniversario , 2007 , Xerais.

Letras novas , 2008 , AELG .

Erato. Bajo la piel del deseo , 2010, Sial (edición bilingüe galego-castelán).

Pegadas , 2011 , A porta verde do sétimo andar.

Vivir un soño repetido. Homenaxe a Lois Pereiro , 2011, AELG , libro electrónico.

Novas de poesía. 17 poetas , 2013 , Fundación Uxío Novoneyra.

Versus cianuro. Poemas contra a mina de ouro de Corcoesto , 2013, AC Caldeirón.

150 Cantares para Rosalía de Castro , 2015 , libro electrónico.

Edicións 

Antoloxía poética, de Ramón Cabanillas, 2009, Galaxia.

Premios 

Premio Minerva de poesía en 1996 e 1997 .

Premio da Universidade de Vigo de poesía no 2000 .

Faustino Rey Romero no 2000, por A flor do lirolai .

Premio de poesía Concello de Carral no 2000, por Epiderme de estío .

Premio Johán Carballeira no 2009 , por Neve .

Poemas da serie "White Rabbits"

PROCURAREI o rizoma, o labirinto, a interconexión, a múltiple

ollada sobre os corpos, a cousificación, a ambigüidade, as

follas de eucalipto

sobre os mirtos, as raíces recuperadas, as historias ennobeladas,

os retomares da terra, dos grans dispersos, da desolación;

procurarei a tenrura

baixo os labios cortados, so nevadas ariscas, dédalos ausentes;

procurarei o medo, os tobos

da alimaria, os dentes das restras

dos allos milenarios, a rugosidade, a torta, a dozura

do arroz, a carapuchiña vermella, a ratiña gris;

e son unha chave

sobre o tempo, a bota do ogro, as sete leguas, os cabritiños perdidos,

o raizame do pobo, o hipertexto, o patriarcado desfeito,

a sémola de arroz;

e procuro as horas, o remanso aparente, os mundos paralelos, o reloxo sereno,

a sala de lisboa;

e son arca grande, hucha de esperanza,

the gold box, caixa de pandora;

e son chuspe sobre o lume, presada de terra, morea

de sal, luminoso abatemento;

e rebento as espullas

das meigas aldraxadas, os remendos de Oz,

os nove zapatos, princesas de cervos, revolucións

de ocasos;

e procuro a estrela

tendida sobre o tempo, a bandeira queimada,

a fogueira das sobras, os refugallos enteiros;

e son rumor, pasos afastados, unllas despistadas, retallos de tedio;

e son tarde de domingo, queixón de sorpresas, sábado radiante, colchas de recordos,

réditos infames;

e xa volve o avó, os zapatos grandes, a escuma de afeitar, o after shave, a menta

sobre as rodas, os rodicios apaixonados, a recolleita dos cogomelos, o gato con botas,

os dolmens antigos; e son pedra fincada

no camiño, e baixo ós subterráneos, e procuro o rizoma,

a tobeira de Alicia,

o caramelo de anís.

PROCUREMOS as fronteiras, a ambigüidade, os medios tempos,

as mesturas exquisitas, a plurisignificación, os recolectos; 

procuremos os campos, as roturas das teas, as sucidades grandiosas, o aceite e mais a 

auga, os extremos, antagonismos, estepas abarcables, leitos

desecados, os hüsker düs, os congros derramados, laídos resesos, ramificacións 

estrañas;

procuremos as liñas, a desnivelación, as achegas, os encontros, as xornadas, os zapatos; 

procuremos os pés, enlacemos as mans, enxertemos

as palabras, as linguaxes secretas,

os ruídos, as ramaxes;

procuremos os límites 

e desfagámolos, e esmiucemos o eucalipto, e tripemos o aroma; e sexamos ewoks.

Poemas de su poemario Neve publicado en 2010.

A CHAVE de cristal, o unicornio, a flor do lirolai,

o fío de Ariadna, o abelorio de plumas,

o celme.

O ENXOVAL ficou nas ánforas, nos cerumes

antigos, na arxila elaborada, nas caixas

da esperanza, nas flores da maceira

chinesa, nas olas, nas arcas

de tempos

xa pasados, nos tremores da neve

A NEVE nace nas altas montañas, nos mananciais

ennobelados, nos cumios esguíos.

A neve viaxa en tanques de cristal, en vasos

de coiro, en vidros finísimos, en ánforas

de sede.

A neve é agasallo, té de chafarís, tenda

de folerpas.

A neve é caricia

neste tempo de conforto.

A BELEZA da froita entre a neve, do lentor da terra, dos poulos

e as cortiñas, dos ourizos ferintes,

da dozura do sésamo

entre os gatos silvestres, do incenso e mais a mirra,

do reiseñor de seixo (laranxas

na nevisca).

A beleza do xardín engalanado

na urxencia, na estación do inverno, na Pascua

luminosa (ilusión a contratempo), nos labirintos

extraviados, na bagulla encallada,

no gran repousando

sobre o chafarís de xeo.

A beleza da memoria, do pitorrei enfeitado

(bestiario secreto), das húmidas

palmas, dos carambos

lixeiros,

das moreas de herbas.

A beleza das saias

daquela árbore acesa

na friaxe da tarde, nas luvas tan cálidas

(teixos desnortados!), nos pardais da tardiña

e nas cores intensas (aroma a terra e bafo)

de principios de inverno.

A beleza da améndoa, da xeada na froita,

do tremor sinistro, dos esquíos sinuosos,

da neve

e mais a rosa (vapor de auga,

fervedura de pranto).

A beleza do veludo,

da plenitude tan maina, do ruxerruxe do tempo,

da alimaria vencida

na fondura afastada

daquel xardín doutrora.

A beleza do inverno

(premonición de crime).

Do libro Neve.

CAMIÑARÁ sobre a neve, tensará o arco

e apreixará antílopes.

Por que as ánforas

xurdiron descoidadas

entre as buganvíleas?

Arfrecha

caeu

con violencia

sobre a rosa

dos cantís.

Dos outeiros,

xorde unha banda

de paxaros sinistros.

Do libro Neve.