miércoles, 11 de noviembre de 2015

SAREL JACOB PRETORIUS [17.457] Poeta de Sudáfrica


Sarel Jacob Pretorius

(Postmasburg, Sudáfrica  1917-1995)

Bibliografía: 

Album 60: 'n Keur Uit Sy Gedigte (1976)
Dicionario Portugues-Africanse : Portugees-Afrikaanse Woordeboek (saam met Peter Haffter en JCB Sabino) (1975)
Lemma (1974)
Vonke (1943) - sy debuutbundel





El demente

En esta celda,
detrás de las fronteras
de la piel
y de las elevadas
ventanas de los ojos
habitan dos personas:    
uno es el loco,
yo soy el otro.

Él es el que gimotea y grita,
yo soy un alma miedosa y calladita.

En las descarnadas horas de la noche
lucho contra él con menos menos fuerzas,
y cada vez que me vence, proclama furibundo

su rabia contra Dios y contra el mundo.
En este pequeño recinto
de carne y hueso 
viven dos: uno 
es el loco, 
Yo soy el Otro.

Mini-antología de poesía afrikáans
Por Jan de Jager




Die Kranksinnige

In hierdie sel
agter die grense
van die vel
en die hoë
vensters van die oë
is twee mense:
die een is gek,
die ander, ek.

Dis hy wat kerm en gil
maar ek is bang en stil.

In elke klein uur van die nag
veg ek teen hom met minder krag
en as hy wen dan skree hy uit

sy wrok teen God en wêreld uit.
In hierdie klein vertrek
van vlees en been,
is twee. Die een
is gek,
die ander, Ek.




Leeu in die dieretuin 

Sy sien die maanhaar op die grou beton,
Sy ore stomp, sy lang stert spitsgekwas,
Geel flikkerende oë in die son,
En wonder of hy soms nie in die gras
Waar Pappie Sondag ry graag sou wou speel:
Hoe wreed om tussen mure ingeperk
Te ly….mens voel asof jy hom moet streel
En argloos vat sy aan die traliewerk.
Toe storm hy met donderende gebrul
En gryp die vinger styf van vrees gekrul
En byt deur senings sonder mededoë
En skeur die vleis en been totdat die bloed
ʼn kabbelende stroom word en ver, soet
Groen vlaktes opdans voor sy droewe oë.




Kirke se varke 

As ons moet varke wees, laat ons dan deur
En deur vark wees:  gee ons alleen vol trôe
Met hope doppe en op-hitte-sôe
En modder om ons snoete deur te sleur
En slym en slyk genoeg om met plesier
Te rol in elke wellus van die dier
En laat ons als vergeet van die verlede,
Ons huise in die groot wit marmerstede,
Tempels en gode wat ons uit die tyd
Wegroep ver na ʼn grootste ewigheid,
Wis alles uit, die laaste heimweedrange
Wat al ons lus verlam met siek verlange,
Gee ons alleen die liggaam: spier en klier,
Niks as net die genot van nou en hier.










.

No hay comentarios:

Publicar un comentario