LEÓNIDAS KAKÁROGLOU [20.092]

LEÓNIDAS KAKÁROGLOU

Leónidas Kakároglou nació en 1952 en Creta (Grecia). Estudió Ingeniería Civil en NTUA. 

Ha publicado siete libros de poesía:  "Τοπία Κοριτσιών" 1981, "Σχεδόν Γκρό Πλαν" (εκδόσεις Πλέθρον 1986), "Στο λευκό του βυθού" (Εκδόσεις Πλέθρον 1989), "Η συνήθεια των ημερολογίων" (εκδόσεις Πλέθρον 1995), "Μονάχα ο χρόνος ξέρει" (εκδόσεις Πλέθρον 2000), "Οι μέρες πριν τα χρόνια" (Εκδόσεις Οδός Πανός 2007), "Άδεια εξόδου" (εκδόσεις Οδός Πανός 2009). 

Sus poemas han sido publicados en revistas literarias y se han presentado en el teatro y se han puesto en música por compositores griegos.  "Η ζωή και τίποτ' άλλο", es su primera novela.

*Traducción de Natasa Lambrou

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ

Αργά το απόγευμα

Οι πεθαμένοι μαζεύονται

Στην πλατεία για να τηλεφωνήσουν

Στους δικούς τους

Κρατάνε σφιχτά την κάρτα

Και στέκονται στη σειρά

Έξω από τον τηλεφωνικό θάλαμο

Οι περαστικοί που τους βλέπουν

Μονολογούν : «Από πού ήρθατε πάλι εσείς

γέμισε μετανάστες η πόλη»

Κι αυτοί μ’ ένα μουρμουρητό τούς απαντούν:

«Δεν είμαστε εμείς μετανάστες

μεταστάντες είμαστε».

Μεταστάντες.

LA PLAZA DE LOS MUERTOS

Últimas horas de la tarde

Los muertos se juntan

En la plaza para llamar por teléfono

A los suyos

Agarran con fuerza la tarjeta

Y hacen cola

Fuera de la cabina telefónica

Los transeúntes que los ven

Hablan solos: “Pues de dónde venís vosotros

la ciudad se ha llenado de desterrados”

Y ellos murmurando les contestan:

“Nosotros no somos desterrados

enterrados somos”.

Enterrados.

ΣΠΙΤΙ

Δεν θέλω να γυρνώ στο σπίτι αργά το βράδυ

Όχι γιατί κανείς πια δεν με περιμένει

Αλλά όταν ξεκλειδώνω την πόρτα

Και ψαχουλεύω το διακόπτη ν’ ανάψω το φως

Φοβάμαι μέσα στο σκοτάδι

Μήπως κι αγγίξω τα χέρια μου

Που από τ’ απόγεμα τριγυρνούν

Ν’ ανακαλύψουν πάνω στους τοίχους

Πως πέρασε ο καιρός

Κι ούτ’ ένα χάδι δεν παρηγορεί

Τους λεκιασμένους σοβάδες

Τα ξεπλυμμένα χρώματα

Το σπίτι που άδειασε απ’ τους ανθρώπους του

CASA

No quiero regresar a casa a altas horas de la noche

No porque nadie me espera más

Sino porque cuando abro la puerta

Y busco a tiendas el interruptor para encender la luz

Tengo miedo dentro de la oscuridad

No sea que me toque yo las manos

Que desde la tarde deambulan

Para encontrar sobre las paredes

Que el tiempo ha pasado

Y ni una caricia consola

Las lechadas con manchas

Los colores desteñidos

La casa que se vació de su gente

Η ΣΚΑΛΑ

Την σκάλα του σπιτιού

Πια δεν την ανεβαίνω

Σταματάω στη μέση

Κάθομαι να βλέπω

Τα μυρμήγκια που ανεβοκατεβαίνουν

Το σαράκι που κρύβεται στα σκαλοπάτια

Τα σύννεφα που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι

Το αεράκι που μου χαϊδεύει τα μαλλιά

Στέλνει την μνήμη

Στ’ αζήτητα

Και δεν θυμάμαι

Τι νούμερο παπούτσια

φόραγες

Για να ταιριάξω τις πατημασιές

Της σκόνης

Στα πόδια σου

LA ESCALERA

La escalera de la casa

Ya no la subo

Me detengo en la mitad

Estoy parado y veo

Las hormigas que suben y bajan

La carcoma que se esconde en los peldaños

Las nubes que entran y salen de la casa

La brisa que me acaricia el pelo

Envía la memoria

A los objetos no reclamados

Y no me acuerdo

Qué talla de zapatos

usabas

Para emparejar los pasos

De tu polvo

En tus pies

ΤΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το τηλέφωνο δεν χτυπά

Χάθηκαν οι φίλοι

Μόνο καμιά βροχή

Με επισκέπτεται

Μα κι αυτή είναι βιαστική

Καταλαβαίνει πως δεν είναι ο καιρός της

Και γρήγορα σταματάει

Αφήνει μόνο θαμπάδες στα τζάμια

Σα να μου λέει:

Δεν είναι δική μου η θαμπάδα

Της ζωή σου είναι

Που την ξέχασες να πλέει

QUÉ RÁPIDO PASA EL VERANO

El teléfono no suena

Se perdieron los amigos

Sólo alguna lluvia

Me visita

Mas ella también apresurada es

Entiende que no es su tiempo

Y para rápidamente

Deja sólo los vidrios brumosos

Como si me dijera:

No es mía esa bruma

Es de tu vida

Que la olvidaste flotando

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

Νοτισμένο το χώμα

Από την ξαφνική βροχή τ’ Αυγούστου

Όπως το σώμα σου

Που συνέχεια στην μνήμη επιπλέει

Ναυάγιο μιας άλλης εποχής

Που κάθε βροχή το φέρνει στην επιφάνεια

Και ψάχνει λιμάνι να κρυφτεί

LLUVIA DE VERANO

La tierra mojada

Por la repentina lluvia de agosto

Como tu cuerpo

Que sigue flotando en la memoria

Naufragio de otra época

Que con cada lluvia a la superficie sale

Y busca puerto para esconderse

http://traducciones.lagallaciencia.com/2017/02/leonidas-kakaroglou.html

-