KRYSTYNA MIŁOBĘDZKA [16.575] Poeta de Polonia

Krystyna Miłobędzka 

Krystyna Miłobędzka (Nació el 8 de junio de 1932 en Margonin, Polonia)  

Poeta, dramaturga, es la esposa de Andrew Falkiewicz.

Poesía:

Anaglify (1960)

Pokrewne (1970)

Dom, pokarmy (1975)

Wykaz treści (1984)

Pamiętam (1992)

Przed wierszem (1994)

Imiesłowy (2000)

wszystkowiersze (2000)

Przesuwanka (2003)

Po krzyku (2004) - nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2005 [2]

Zbierane (1960-2005, 2006)

Gubione (2008) - Wrocławska Nagroda Poetycka "Silesius" 2009 za książkę roku [3]

Dwanaście wierszy w kolorze (2012)

Drama:

Siała baba mak (1995)

Teatro:

Teatr Jana Dormana (1990)

uno tras otro, uno sobre otro

uno en otro

(uno en uno)

De perdido

TRADUCIDO POR ABEL MURCIA 

¿huellas de quién? ¿lágrimas de quién?

¿palabras de quién?

¿árboles de quién? ¿montañas de quién? ¿campos de quién?

¿nubes de quién?

huellas mías. lágrimas mías.

palabras mías

árboles míos. montañas mías, campos míos.

nubes mías.

perdidos.

perdidos por el camino.

De perdido

TRADUCIDO POR ABEL MURCIA 

me gustaría simplemente correr

correr para nada

correr hacia nada

sólo correr

por correr

correr

De perdido

TRADUCIDO POR ABEL MURCIA 

Krystyna Miłobędzka (ur. 1932) swój pierwszy cykl poetycki Anaglify przygotowała w 1960 roku, jednak żaden z wydawców nie był wówczas zainteresowany drukiem. Debiut na papierze ukazał się dopiero 10 lat poźniej (tomik Pokrewne). Mimo to Miłobędzka wciąż nie miała szczęścia na poetyckiej scenie. Rzeczywiste odkrycie jej twórczości nastąpiło dopiero w XXI wieku. Właściwie to po wydaniu tomu Po krzyku w 2004 roku zaczęto mówić o niej, jako poetce naprawdę ważnej (m.in. książka roku w „Przekroju”, nominacja do Nike).

Osobiście poznałem jej niezwykły ascetyczny lingwistyczny projekt poetycki dopiero w zeszłym roku, przy okazji wydania książki zbierane, gubione (1960-2010).

Na Sfereo wiersz z przełomowego Po krzyku:

najprędzej gubię czasowniki, zostają rzeczowniki, rzeczy

już tylko zaimki osobowe (dużo ja, coraz więcej ja)

a imiona? giną, spójniki giną

trzy słowa, dwa słowa

wreszcie mój, mój we mnie

mój ze mną

świat

ja w pierwszej i ostatniej osobie

-