HARALD SVERDRUP [11.023]

Harald Sverdrup

Harald Sverdrup. Noruega. (1923 – 1992). Poeta, Traductor, y  Escritor de Literatura infantil. Recibió los Premios más importantes que se otorgan en su pais. Debutó como Poeta en 1948. En su poesía le cantó esencialmente a la naturaleza.

EL SAPO

Majestuosamente sobre una hoja de nenúfar

está sentado un Buda verde húmedo

con ojos como joyas,

frío y confiado

con las plantas trepadoras

y animales descendentes.

Tu verrugosa sabiduría

que te estira la piel

y la boca que se ensancha

en una dolorida sonrisa de viejo

le dice a cada  niño que tu reino

es verdaderamente de este mundo.

¿Quién se atreve a adorarte?

Traducción: Francisco J Úriz. 

Hamsunu

 

Iza sna si pronašao tragičan zakon

O vječitu susretu između nje i njega,

To dvoje što radije ubijaju,

Ili pristaju da budu ubijeni,

Nego da umre ljubav sama.

Jer ”što smo mi u odnosu na ljubav”

MIRAZOM SVEZANA ŽENA

Prići tebi

Je kao izići gol u crvenu izmaglicu mraza,

Ukočene zalediti ruke, i oči pune snijega.

Zagrliti te

Je kao zagrliti drvo

Što je zatvorilo svoje proljetne pore,

Opet priljubiti svoja bijela usta inju i gađenju.

Dodirnuti tvoje talasave udove

Je kaa kliziti bjelinom smrznuta brijega

I do krvi se na ledenu koru posjeći.

Gledati te

Je kao zuriti u smrznuto nebo

Sa zelenim sjevernim svjetlom hladnoće

Što povrh lica luta.

Mogu te osjetiti na svojoj koži

Poput brončane figure što u parku grize.

MORSKA VILA

Duboko pod vodom

Kamo svjetlo smaragdno

Zeleno sjaji

Kao u gustu ledu

Morske vile žive.

Jednom je ovdje živjela morska vila

Koju poznavah, končanim okružena sjenama.

S blijedim se ribama igrala i lijenim meduzama,

I bilo je kao da kroz žice harfe

Bešumno klizi morska struja.

Pod sobom gdje svjetlo u mrak

Plovi

Vidi svjetleća stvorenja,

Svjetiljke što lutaju

Mrakom i tišinom.

Ne usuđuje se u mrak

Spustiti

I odjenuti tijelo školjke

Florom modre svile.

Jer svjetiljke navješćuju smrt.

Ona pliva samo u svježoj vodi,

I uživa u prigušenu zvuku

Žiga udarena s bučne lađe života

Što prolazi daleko gore

Gdje sve užarenim ognjem svijetli.

Jednog se dana drznula približiti vulkanu

Živopisna sunčeva izvora

I naslijepo zaplivati vodom,

Dok orkani su bjesnili sve to jače

Bubnom opnom.

Životni oluj protiv moje male morske vile!

Sav sok života iz nje iscijedi.

Beživotna, na morsku se površ pope,

I poput mrtve ribe visini

Svoj bijeli trbuh pokaza.