Jenny Mastoraki
Jenny Mastoraki (en griego: Τζένη Μαστοράκη) (Atenas, 1949) es una poetisa y traductora griega . Estudió filología en la Universidad de Atenas.
Pertenece a la «Genia tou 70» (generación de los años 1970), que es el término utilizado para describir a los autores griegos que comenzaron a publicar su trabajo durante esta década, especialmente al final del Régimen de los Coroneles y los primeros años de la Metapolitefsi.
Poesía
Διόδια 19721
Το σόι, 1978
Ιστορίες για τα βαθιά (historias de lo profundo), 1983
Μ' ένα στεφάνι φως (Con una guirnalda de luz), 1989
Selected translations
Sallinger, J.D., Ο φύλακας στη σίκαλη (The Catcher in the Rye), 19782
McCullers, Carson, Πρόσκληση σε γάμο (The Member of the Wedding), 1981
Canetti, Elias, Η τύφλωση (Die Blendung), 1985
Böll, Heinrich, Οι απόψεις ενός κλόουν (Ansichten eines Clowns), 1986
Highet, Gilbert, Η κλασική παράδοση (The Classical Tradition), 1988
Poe, Edgar Allan, Λιγεία (Ligeia), 1991
El poeta
Debe ser difícil
la tarea del poeta.
Personalmente, no lo sé.
Yo toda mi vida
escribía sólo
unas largas, desesperanzadas cartas
sobre barrios áridos,
las encerraba en botellas
y las arrojaba en las alcantarillas.
en Peaje, 1972
Resumen
Hijo, mi madre
me ponía sobre la piel el padrenuestro
y talismanes azules de Tinos.
Tomaba una gran llave
y cerraba dos veces mis ojos.
A la mañana enumeraba los sueños
y los registraba en un cuaderno.
Ahora me exorciza
el canto en los labios
cuando duermo
y todas las noches mi cama
se convierte en un tapiz
donde borda: “Libertad o muerte”
La alegría de la maternidad
Por las noches hago trabajos peligrosos.
Ato grandes cuerdas
de ventana a ventana
y cuelgo diarios clandestinos.
Qué puedo hacer, la poesía ya no rinde.
Nos lo dijeron también otros, te dicen.
Y después, hay algunos que cantan
la alegría de la maternidad.
Mi hija nació
como todos los niños.
Al parecer, tendrá también fuertes pies
para correr a las manifestaciones.
En: Poesía griega moderna, Bs. As., Vinciguerra, 1997
Traducciones: Horacio Castillo
Origen
El mosaico de tu origen racial
surgió de profundos
matices del mar Egeo.
Los momentos de la transparencia
un blanco enceguecedor de la isla de Sifnos
y todo el bosque de palmeras cretense
para elevación de un instante.
Cosechamos aún los colores
en esta cepa helénica.
en Peaje, 1972
Eran un pueblo inofensivo.
incapaz incluso de contar
el sexo de su ganado.
Alta la cabeza, dormían
su vulnerable sueño
que mantuvo largas túnicas de lino
para los días entre el maíz.
Eran un pueblo inofensivo.
Este negocio de ser poeta
debe ser sin duda difícil.
Por mi parte, no pude decir
sino que en toda la vida
he compuesto apenas
ciertas letras, y abatido entonces
me he dirigido a los desérticos
suburbios: los pondría en botellas
y vertería en las alcantarillas.
Jenny Mastoraki (Grecia, 1949)
Jenny Mastoraki, Gedichte / Τζένη Μαστοράκη, Ποιήματα (μτφρ. Jan Kuhlbrodt & Γιώργος Καρτάκης)
ΜΑΡ 12Κατηγορία: Luftfracht-griechisch deutscher Lyriktransfer, καταχώρηση από: Σωτήρης Παστάκας
1
Ήθελα να σου πω το τραγούδι
του τυφλού ποιητή της Βαβυλώνας
γεμάτο παραμύθια, σαν την Παλιά Διαθήκη
πριν απ΄τους Εβδομήκοντα.
Για τα ελάφια που γυρεύανε
νερό στο βενζινάδικο
και το Χριστό που δούλευε μικρός
σε συνεργείο αυτοκινήτων.
Τότε ένα γράμμα
γεμάτο κατάγματα
ήρθε από πολύ μακριά
και μας παράγγειλε να κλείσουμε τις πόρτες.
*
Ich wollte dir das Lied
des blinden Dichters aus Babylon singen,
voller Märchen wie das Alte Testament
vor den Septuaginta.
Von den Hirschen,
die an der Tankstelle nach Wasser suchten
und von Christus, der als er jung war,
in einer Autowerkstatt arbeitete.
Da kam ein Brief an
voller Brüche
und von weither und wies uns an, die Türen zu schließen.
2.
Ο Δούρειος ίππος τότε είπε
όχι, δε θα δεχτώ δημοσιογράφους,
κι είπαν γιατί, κι είπε
πως δεν ήξερε τίποτα για το φονικό.
Κι ύστερα, εκείνος
έτρωγε ελαφρά τα βράδια
και μικρός
είχε δουλέψει ένα φεγγάρι
αλογάκι σε λούνα πάρκ.
*
Das Trojanische Pferd sagte:
Nein, ich werde keine Journalisten empfangen!
Und man fragte: Warum? Es sagte,
dass es nichts über den Mord wisse.
Und außerdem hielte es am Abend Diät
und als es klein war,
habe es einen Mond lang
als Karussellpferd auf einer Kirmes gearbeitet.
3.
Βουλιάζουμε ολοένα και πιο βαθιά
μέσα μας.
Αποκρυπτογραφούμε τους ήχους
της απόλυτης σιγαλιάς
και οι κραυγές των χρωμάτων
μας πληγώνουν.
Το φεγγάρι ορμάει από τις χαραμάδες
και λεηλατεί τις κάμαρες.
Τώρα και πάντα
ο ποιητής
στις σκαλωσιές και στα γιαπιά
στεριώνει με καρφιά και δόντια
την ελπίδα.
*
Immer tiefer versinken wir
in uns.
Wir interpretieren
der vollkommenen Stille Klang
und das Schreien der Farben
verletzt uns.
Der Mond quillt aus Rissen
und plündert die Kammern.
Jetzt und immer
macht der Dichter
die Hoffnung
mit Nägeln und Zähnen
an Gerüsten und Rohbauten fest.
4.
Οι μεγάλοι
κουβαλούν πάντα μέσα τους
το παιδί που υπήρξαν
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
το κορίτσι που δεν πρόφτασαν να φιλήσουν
έναν αγιάτρευτο καημό λαχανίδας.
Το πρώτο χνούδι στο πανωχείλι τους
τους Βαρβάρους του Καβάφη
και μια παλιά φυματίωση.
Τις μέρες τους
καταχωρημένες σε δελτία τροφίμων.
Ένα καρφί στον τοίχο
μπορούσε να σημαδέψει μια εποχή
- τα καλοκαίρια ξυριζόντουσαν
με τον καθρέφτη κρεμασμένο στο παράθυρο.
Όνειρα συνοικιακά
σα μια μοτοσικλέτα
με καρότσα για πολυμελείς οικογένειες.
Εμείς
κουβαλάμε, απλούστατα, μέσα μας
τους μεγάλους.
*
Die Großen
haben immer noch das Kind in sich,
das sie im zweiten Weltkrieg waren,
das Mädchen, das zu küssen ihnen nicht gelang,
den unheilbaren Kohlrübenkummer.
Den ersten Flaum auf der Oberlippe,
die Barbaren von Kavafis
und eine alte Tuberkulose,
die Tage in Brotmarken eingetragen.
Ein Nagel an der Wand
könnte eine ganze Epoche markieren
- in den Sommern rasierten sie sich
am Spiegel, der vorm Fenster hing.
Stadtteilträume
wie ein Motorrad mit Kutsche
für große Familien.
Wir tragen, ganz einfach, in uns
die Großen.
5
Οι άνθρωποι πεθαίνουν
μονάχα στη μνήμη των λαών.
Κολακεύονται
στις εξάρσεις της μακροθυμίας
του όχλου.
Ζουν αχόρταγα
τα βουβά διαστήματα
ανάμεσα σε δυο λέξεις
ή δυο χειρονομίες
κι ύστερα σβήνουν
με μια βαθιά υπόκλιση
- ένδειξη υποταγής
ή περιφρόνησης-
σε μια δυναστεία
συγκεντρωτικών
ανελέητων στιγμών
που ήταν ωστόσο
μονάχα δικές τους.
*
Die Menschen sterben
ausschließlich im Gedächtnis der Völker.
Sie sind geschmeichelt
durch den enorm wachsenden Großmut
des Pöbels.
Sie sind voller Gier
nach den lautlosen Lücken
zwischen den Worten
oder den Gesten
und löschen sich aus
in der tiefen Verbeugung
- ein Zeichen der Unterwerfung
oder Verachtung -
vor der Herrschaft
unbarmherzig
totalitärer Momente,
die jedoch ihren Ursprung
in ihnen selbst haben.
6
Η γέννηση
Βλάστησα σ΄ένα θερμοκήπιο
μπετόν αρμέ.
Μια φωνή αγελάδας
μου βοσκάει τα σωθικά.
Περιορίστηκα
σ΄αυτή τη φυσική κατάσταση.
Δε μίλησα.
Δεν προκάλεσα κανέναν.
Μονάχα που πάντα ευδοκίμησα
στα μέρη όπου τα λεξικά
αρνήθηκαν επίμονα την ύπαρξή μου.
*
Geburt
Ich keimte in einem Treibhaus
aus Stahlbeton.
Ein Muhen
walkte mein Eingeweide.
Ich begnügte mich
mit diesem natürlichen Zustand.
Ich sprach nicht.
Ich provozierte keinen.
Nur dass ich einzig an Orten gedieh,
an denen durch Lexika
meine Existenz beharrlich geleugnet wird.
7
Παρακμή
Η παρακμή
δεν έχει χρονικά περιθώρια.
Έρχεται σαν εξώδικη πρόσκληση
κι έτσι απλά
σου βγάζει τα έπιπλα στο δρόμο.
Γύρω σου τα παιδιά
περιεργάζονται
την πλάτη της καρέκλας σου
εκεί που σε μια παραφορά
της εφηβείας
είχες γράψει:
Ψέματα - Ψέματα - Ψέματα.
Τελικά
φορτώνεις μόνο το κρεβάτι
σε μια περαστική μοτοσυκλέτα
και μετακομίζεις
σε άγνωστη διεύθυνση.
*
Verfall
Der Verfall
kennt keine Frist.
Er kommt wie eine außergerichtliche Forderung.
Ganz einfach wirft man dir die Möbel auf die Straße.
Kinder stehen neben dir,
bestaunen das
was du im pubertären Wutanfall
auf der Rückenlehne deines Stuhles
kritzeltest:
Lügen - Lügen - Lügen.
Schließlich
packst du nur das Bett
auf ein vorbeifahrendes Motorrad
und ziehst einzig damit um,
Adresse unbekannt.
8
Οι φθόγγοι
Χιλιάδες κεφάλια
μετέωρα.
Παίρνουν μια λέξη
και την κατασπαράζουν.
Παρακολουθείς
απερίγραπτες συσπάσεις
των φθόγγων
από στόμα σε στόμα.
Λένε όλοι τους
το ίδιο πράγμα
διαμελισμένο.
*
Die Laute
Schweben tausende Köpfe.
Sie erfassen ein Wort
und reißen es in Stücke.
Du verfolgst
unsagbares Gehüpf
der Laute
vom Mund zu Mund.
Sie sprechen alle
die gleiche
zerrissene Sache.
No hay comentarios:
Publicar un comentario